بخش قابل توجهی از مهاجران کانادا مهندسان هستند. این افراد با چند سال سابقه کار مهندسی وارد کانادا می شوند و اکثرا امیدوارند که در زمینه های کاری و تحصیلی خود ادامه فعالیت دهند. متاسفانه مهندسین در همان بد ورود با یک مشکل جدی مواجه می شوند. بیشتر فعالیت های مهندسی نیازمند آن است که فرد، ابتدا مجوزی تحت عنوان مهندس متخصص و مورد تایید سازمان مهندسین استان دریافت کرده باشد. اگر این مجوز یا بهتر بگویم عنوان را نداشته باشید نمی توانید در بسیاری از زمینه های مهندسی فعالیت کنید. طبق قانون مهندسین حرفه ای افرادی که حرفه آنها شامل یکی از سه مورد زیر می شود باید حتما “مهندس حرفه ای” با مجوز رسمی فعالیت باشد.
1. هرگونه فعالیت در زمینه طراحی، ساخت، ارزیابی، مشاوره، گزارش دادن، ارائه راهکار یا نظارت کردن.
2. که در آن حفظ جان، سلامت، دارایی، رفاه عمومی مطرح باشد.
3. و به خاطر آن باید اصول مهندسی را به کار برد (اما شامل فعالیت های طبیعی یک دانشمند نمی شود).
اگر فعالیت های شما شامل سه مورد فوق می شود باید حتما عضو انجمن مهندسین حرفه ای استان خود شوید و مجوزهای لازم را دریافت کنید.بر اساس قوانین استانی که در آن فعالیت می کنید شرایط عضویت متفاوت است ولی معمولا شامل سه مورد زیر می شود.
1. داشتن مدرک مهندسی معتبر (حداقل کارشناسی) از یکی از دانشگاه های کانادا و یا مدرکی که از دانشگاهی خارج از کانادا دریافت شده و به تایید انجمن مهندسین حرفه ای رسیده باشد.
2. داشتن سابقه کار مهندسی (معمولا ۴۸ ماه) در داخل کانادا.
3. قبول شدن در آزمون انجمن.
مشکل بزرگی که مهدسین مهاجر با آن مواجه می شوند، مساله سابقه کار است. دانشجویان رشته مهندسی کانادا از این حیث به مشکل برنمی خورند. آنان بعد از فارغ التحصیلی به عنوان یک مهندس تحت آموزش در یک شرکت مهندسی استخدام و تحت نظارت یک مهندس حرفه ای فعالیت می کنند. بعد از گذشت ۴ سال، تقاضای عضویت می دهند و با قبول شدن در امتحان ورودی مدرک خود را دریافت می کنند و می توانند از آن به بعد در زمینه مهندسی به عنوان یک مهندس حرفه ای فعال باشند.
در خصوص مهندسان مهاجر، مشکل بزرگ این است که سابقه کارخارج از کانادای آنان تماماً مورد قبول نیست ( حداکثر سه سال مورد قبول واقع میگردد) و از طرف دیگر به سختی می توانند به عنوان مهندس تحت آموزش استخدام شوند زیرا بیشتر شرکت ها این دسته از مهندسان تحت آموزش و مورد نیاز خود را مستقیما از دانشگاه ها جذب می کنند نه از بازار کار عادی. به همین دلیل ، متاسفانه مهندسان مهاجر را با مشکلی جدی مواجه می کند.
البته این نکته را باید ذکر کنم که معمولا انجمن مهندسین حرفه ای کانادا تنها تا سه سال از سابقه کار خارج از کانادا را می پذیرد و مهندسین مهاجر تنها به یک سال سابقه کار برای فعالیت به عنوان مهندس حرفه ای نیاز دارند. ولی همین یک سال سابقه کار نیز به سادگیقابل دسترسی نیست.
برای رفع این مشکل می توانید از سازمان های مختلف کمک بگیرید. برای مثال اداره مهاجرت کانادا برنامه ای به نام ISAP یا Immigration Settlement and Adaptation Program دارد که هدف آن کمک کردن به جاگیر شدن تازه مهاجران در کاناداست. طبق این برنامه مؤسسات مختلفی به مهندسان کمک می کنند که در شرکت های مهندسی به مدت چند ماه (معمولا ۴ ماه) به عنوان داوطلب (بدون حقوق) و یا با حقوق ناچیز مشغول به کار شوند .با بدست آوردن تجربه کاری محدود از طریق داوطلبانه امکان دسترسی به یکسال کسری سابقه کار مورد نیاز سهل تر میگردد زیرا :
- • شرکت مهندسی قرارداد کار داوطلبانه را به استخدام رسمی و یا قراردادی تبدیل نماید وپس از تکمیل ۱۲ ماه اقدام به تغییر وضعیت از مهندس تحت آموزش به مهندس حرفه ای تبدیل گردد.
- • شرکت مهندسی قرارداد استخدام را تمدید نمی کند. در این صورت حداقل مهندس مهاجر چند ماه سابقه کار در کانادا دارد که به کار پیدا کردن او در سایر شرکت ها کمک می کند. چه بسا حتی بتواند مجدد از طریق برنامه ISAP در یک شرکت دیگرمجدداً بدون حقوق به عنوان داوطلب استخدام شود.
بنابر مشکلات فوق ، بسیاری از مهندسان مهاجر برای حل مشکل خود، اول برای ادامه تحصیل و گرفتن مدرک کارشناسی ارشد و یا حتی کارشناسی از یکی از دانشگاه های کانادا اقدام می کنند تا راحت تر این مسیر را طی نمایند.
Photo by Ricardo Gomez Angel on Unsplash
