بزودی قوانین سخت گیرانه تری برای کارفرمایان به منظور حمایت از کارگران خارجی ممکن است در آینده نزدیک توسط دولت اعلام گردد.
دولت کانادا در حال پیشنهاد تغییرات اساسی در قوانین استخدامی کارگران موقت خارجی است.
این کارگران موقت معمولا از دو مسیر به کانادا میآیند. گروه اول با اخذ اجازه کار موقت که لازمه دریافت آن پیشنهاد کار با طرف یکی از کارفرمایان کانادایی است و روش دیگر برنامه (IMP) است. این برنامه به خارجیها اجازه میدهد تا در مشاغل موجود در کانادا کار کنند حتی در زمینه مشاغلی که به اندازه کافی متخصص در رشته مربوط در کانادا وجود داشته باشد.
تفاوت عمده بین این دو مجوز کار در این است که بر خلاف TFWP که اخذ آن نیازمند صدور گواهی ارزیابی اثرات استخدام یک کارگر خارجی بر بازار کار در کانادا و یا LMIA، است میباشد در حالیکه ، IMP از آن معاف است .
بزرگتری مشکلاتی که کارگران خارجی به جهت نداشتن آگاهی از حقوق خود با ان روبرو هستند به شرح زیر است:
• کارفرمایانی که که طبق مقررات، مجاز به استخدام کارگران موقت خارجی نیستند، از طریق استخدام کارگران مورد نیاز خود را از طریق کارفرمایان دیگر انجام میدهند بدون اینکه نشانی ازآنان در درخواست نزد اداره مهاجرت وجود داشته باشد.
• کارگران موقت خارجی از حقوق خود یا معنای آن حقوق در کانادا بیاطلاع هستند.
• کارگران موقت خارجی دسترسی مناسب به مراقبتهای بهداشتی ندارند.
• کارگران موقت خارجی برای استخدام به صورت غیر قانونی وجوه سنگین برای دریافت سرویس کاریابی توسط شرکت های کاریابی که غیر قانونی است، پرداخت میکنند.
• کارگران خارجی موقت از اقدامات تلافی جویانه کارفرما میترسند و این ترسها باعث شدهاست که این کارگران خارجی مورد سوء استفاده کارفرمایان قر ار گیرند.
کارگر موقت خارجی بودن در یک کشور جدید و فرهنگ جدید میتواند فرد را آسیبپذیر کند. در نتیجه کانادا تصمیم گرفتهاست تا حمایت از کارگران خارجی را تقویت کند. دولت تغییرات زیر را در نظر دارد:
• همه کارفرمایانی که کارگر موقت خارجی را در استخدام خود دارند به هر یک از کارگران موقت خارجی خود یک سند کاغذی که در آن حقوق کارگران موقت خارجی تشریح شده باشد ارائه دهند. کارفرمایان همچنین باید این اطلاعات را در محل عمومی در محل کار خود قرار دهند.
• ایجاد یک قرارداد استخدامی برای هم کارگر و هم دولت. این سندی است که تایید میکند که کارمند در شغل، شرایط کاری و دستمزد، به شرحی که در قرارداد استخدامی نوشته شدهاست، کار میکند.
• شفاف کردن این موضوع که کارفرما محل کار را عاری از هرگونه سوء استفاده فراهم میکند. انتقام نیز به عنوان سوء استفاده در نظر گرفته میشود.
• اجازه توقف پردازش LMIA توسط سازمان استخدام و توسعه اجتماعی (ESDC) در صورتی که مشکوک باشد که کارفرما با مقررات سازگار نبوده است.
• ایجاد الزامات جدید برای اعطای مجوزLMIA.
• کاهش زمان پاسخ کارفرما به NoPFاز ۳۰ روز به ۱۵ روز. NoPFنگرانی های مربوط به عدم انطباق کارفرما را نشان می دهد. کاهش زمان پاسخ امکان تفکیک سریعتر را فراهم می کند.
• ممنوعیت و مجازات سختگیرانه تر کارفرمایان و استخدام کنندگانی که کارگران موقت خارجی را مجبور به پرداخت "هزینههای استخدام " غیرقانونی میکنند.
• دادن قدرت و اختیار به ESDC و IRCC جهت تقاضای اسناد از طرف ثالث مانند بانکها، تا از انطباق کارفرما اطمینان حاصل شود.
• درخواست از کارفرمایان جهت تلاش برای دسترسی به مراقبتهای بهداشتی برای کارمندانی که بیمار یا آسیبدیده اند. به عنوان نمونه: راهاندازی یک خط تلفن در محل کار برای کارگران خارجی موقت جهت تماس با خدمات بهداشتی.
• همه کارفرمایان تحت برنامه کارگر موقت خارجی (به جز آنهایی که تحت برنامه کارگر کشاورزی فصلی هستند) برای پرداخت هزینه و ارائه بیمه سلامت خصوصی به کارمندان کمک کنند. این بیمه باید شامل مراقبتهای اورژانسی پزشکی باشد. در حال حاضر، جهت برخی از کارگران موقت خارجی به تامین چنین حمایتی نیاز نیست.
دولت کانادا قبول دارد که مقررات جدید ممکن است هزینههای بیشتری را بر کارفرمایان کانادایی تحمیل کند. با این حال، انتظار میرود که این هزینهها حداقل باشد. برای مثال، ۱۰ دقیقه اضافی برای ایجاد توافقنامه استخدام و شرایط کاری برای هر کارگر موقت خارجی. این مزایا، شفافیت بیشتر برای کارفرمایان، کارمندان و دولت خواهد داشت و بویژه کارگران موقت خارجی از حمایتهای قویتر نیز برخوردار خواهند شد.