وزیر مهاجرت انتاریو در مورد امیدهای خود برای آینده مهاجرت انتاریو صحبت کرد . وی گفت در انتخابات استانی اخیرکه به موفقیت او برای انتخاب به عنوان نماینده حزب محافظه کار برای دومین بار انجامید " وقتی به انتاریو سفر کردم، تابلوهای انتخاباتی نبود، بلکه در سراسر استان تابلوهای استخدام نیرودر کسب‌وکارهای کوچک مشاهده میشد.» مهم است که دولت فدرال با ما همکاری کند تا واقعاً بر روی پر کردن کمبود نیروی کار تمرکز لیزری داشته باشیم.
توافقنامه مهاجرت کانادا-انتاریو (COIA) در پاییزامسال منقضی می شود. این قرارداد چارچوبی برای روابط انتاریو با دولت فدرال در زمینه گزینش متقاضیان مهاجرت است. در کانادا، مهاجرت ،یک حوزه قضایی مشترک با دولت های فدرال و استانی و منطقه ای است. دولت فدرال در مورد اینکه چه کسی می تواند به کانادا مهاجرت کند، حرف آخر را می زند، اما استان ها و مناطق می توانند معیارهای انتخاب را برای برنامه های مهاجرتی خود ایجاد کنند. از آنجایی که COIA و یا توافقنامه فعلی در حال انقضا است، انتاریو این فرصت را دارد که تغییراتی در رابطه با گرفتن اختیارات بیشتر در زمینه انتخاب و گزینش مهاجرین به این استان اقدام کند.
وزیر مهاجرت انتاریو McNaughton می گوید مذاکرات از قبل آغاز شده است.وی بر روابط کاری نزدیک خود با همتای فدرالی ، گفت که به صورت هفتگی و گاهی روزانه با وزیر مهاجرت کانادا شان فریزردراین زمیینه تماس است.
وزیر مهاجرت استان انتاریو با تاکید بر اینکه انتاریو از تلاش‌های فدرال برای متحد کردن خانواده‌ها و اسکان مجدد پناهندگان حمایت می‌کند، گفت که دو درخواست کلیدی از دولت فدرال دارد: دو برابر شدن تخصیص PNP انتاریو به ۱۸۰۰۰ و داشتن اختیارات بیشتر در مورد گزینش متخصصین و مهاجران اقتصادی.
وی اضافه کرد «چیزی که ما در انتاریو طالب آن هستیم این است ، "مهاجرانی که به اینجا می‌آیند تا شغل‌هایی را که از نقطه نظر اقتصادی با کمبود نیروی کار را در این استان پر کنند، رویکرد فعلی کارساز نیست... ما به مهاجران اقتصادی بیشتری نیاز داریم. این گام بعدی برای جبران کمبود نیروی کار است.»
انتاریو قبلاً اقداماتی در جهت تسهیل سازی استخدام نیروی حاضر در کشور را برای بهبود شناسایی اعتبار برای کارگران مهاجر انجام داده است، مانند حذف نیاز به تجربه کانادایی برای دریافت مجوز در تعدادی از مشاغل تحت نظارت. با این حال، وزیر می گوید که می توان کارهای بیشتری برای بهبود مهاجرت اقتصادی به این استان انجام داد.
مک ناتون گفت: «من می‌دانم که تعدادی از زمینه‌های استخدامی مانند بهبود برنامه کارگران خارجی موقت و داشتن انعطاف‌پذیری بیشتر و بیان نحوه تخصیص این موقعیت وجود دارد.
او گفت تغیرات مورد نظر دولت انتاریو در زمینه لزوم گزینش مهاجران بیشتر به استان انتاریو را در مجمع گرد هم آیی وزیران استانها و دولت فدرال که سالانه درزمینه سیاستهای مهاجرتی کانادا در نیوبرانزویک برگزار میشود را در دوره یک هفته سفر خود به منظور شرکت در این گردهمایی مطرح خواهد نمود.
انتاریو یکی از زمینه های مهاجرت منحصر به فرد کانادا را دارد. این استان از نظر جمعیت بزرگترین استان کانادا است، بنابراین جای تعجب نیست که از بیشترین تعداد مهاجرانی که به مقصد کانادا می آیند استقبال می کند.
با این حال، حتی با وجود اینکه انتاریو حدود ۴۰٪ از جمعیت کانادا را تشکیل می دهد، قبل از همه گیری از حدود ۴۵٪ از مهاجران این کشور استقبال می کرد. سال گذشته، نزدیک به بیش از تعداد ۴۰۵۰۰۰ مهاجر جدید به انتاریو وارد شدند. این تعداد این تابعی از انتقال ساکنان موقت بیشتر به اقامت دائم از طریق اکسپرس انتری، از جمله اقدامات دیگر، برای دستیابی به هدف برنامه سطوح مهاجرتی خود برای رسیدن به بیش از ۴۰۰۰۰۰ مقیم دائم جدید بود. انتاریو به دلیل جمعیت زیاد دانشجویان بین المللی و کارگران موقت خارجی، توانست از تغییر سیاست IRCC بهره مند شود.
انتاریو به دلیل اقتصاد بزرگ، جوامع مختلف و خدمات قابل توجهی که برای استقرار پذیری مهاجرین در بدو ورود ارایه می دهد ، پذیرنده اصلی مهاجران کانادا است. برای کمک به ارتقای سهم عادلانه‌تر مهاجرت در سراسر کانادا، IRCC در سال ۱۹۹۸ PNP را معرفی کرد تا به استانها و مناطق کوچک‌تر حق بیشتری در انتخاب طبقه اقتصادی مهاجرت بدهد.
استان‌های بزرگ‌تری مانند انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا نیز PNP را برای رسیدگی به نیازهای نیروی کار خاص در حوزه‌های قضایی خود اداره می‌کنند. اما PNP تمایل دارد که سهم کمتری از سطوح کلی مهاجرت آنها را نشان دهد زیرا این سه استان نیز از ورود طبقه اقتصادی فدرال سود می برند.
به ویژه در مورد انتاریو، ورود PNP آن نه تنها به دلیل ورود طبقه اقتصادی فدرال، بلکه از طریق ورود خانواده و طبقه پناهنده، که توسط دولت فدرال نیز کنترل می شود، کمتر است.
در واقع، قبل از همه‌گیری، انتاریو تنها استان یا منطقه‌ای بود که بیشتر از مهاجران طبقه اقتصادی از خانواده‌ها و پناهندگان استقبال می‌کرد. این استان مدت‌هاست که استدلال می‌کند که این امر حمایت از توسعه اقتصادی را در زمان بازنشستگی تعداد بیشتری از بچه‌های بومی دشوار می‌کند. این بحث با توجه به کمبود نیروی کار که در سراسر کانادا نیز احساس می شود، در این استان ضروری تر می شود.
از طرف دیگر، دولت فدرال باید با هدف چالش برانگیز که به دنبال متعادل کردن اهداف ملی مهاجرت است، مقابله کند. با توجه به اینکه انتاریو در حال حاضر مقصد ترجیحی برای اکثر مهاجران طبقه اقتصادی منتخب فدرال است، افزایش تخصیص سهمیه OINP آن می تواند به ضرر اهدف IRCC برای ترویج مهاجرت به بقیه استان ها و مناطق کانادا تمام شود. با این حال، IRCC می تواند با افزایش تخصیص OINP و همچنین افزایش تخصیص PNP سایر استان ها و مناطقی که این تمایل را بیان می کنند، به دنبال مصالحه باشد. افزایش تخصیص PNP در کل می‌تواند پتانسیل تخصیص OINP بالاتر را به حداقل برساند و توانایی سایراستانها و مناطق را برای جذب تازه‌واردان نیز مختل کند.
با نگاهی به آینده، PNP قرار است حجم بیشتری از تازه واردان به کانادا را شامل شود. طبق برنامه سطوح مهاجرت ۲۰۲۲-۲۰۲۴ که در فوریه امسال اعلام شد، کانادا به دنبال پذیرش ۸۳۵۰۰ مهاجر از طریق PNP در سال جاری است و این هدف تا سال ۲۰۲۴ به ۹۳۰۰۰ خواهد رسید. این سهمیه بالاترینمیزان در نظر گرفته شده در تاریخ کانادامحسوب میگردد.
سهمیه گزینش مهاجرین کانادا ممکن است باز هم افزایش یابد . وزیرمهاجرت شان فریزر موظف است تا اول نوامبر برنامه گزینش و سهمیه مهاجرتی ۲۰۲۳-۲۰۲۵ کانادا را ارائه کند. او در مصاحبه اخیر گفت که از سطوح بالاتر مهاجرت حمایت می کند و بر اساس بازخوردهایی که از جوامع سراسر کانادا در این زمینه دریافت خواهد نمود ، سهمیه گذاری را انجام خواهد داد.
