بهترین روش مهاجرت به کانادا از طریق برنامه های استانی

برنامه های منتخبین استانی برای رشد اقتصادی استان ها و قلمروهای کانادا بسیار مهم است.

قبل از راه اندازی برنامه های منتخبین استانی، اکثریت مهاجران کانادا در انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا ساکن میشدند. در اوایل دهه ۱۹۹۰، استان های دشت خیز (مانند مانیتوبا و ساسکاچوان) و استان های آتلانتیک (مانند نیوبرانزویک و نوا اسکوشیا) نگران میزان کم مهاجرت به مناطق خود بودند. دولت فدرال تصمیم به معرفی PNP گرفت و در سال ۱۹۹۸ راه اندازی شد. هدف برنامه های منتخبین استانی گسترش مزایای مهاجرت در تمام استان ها و قلمروهای کانادا بود. تا سال ۲۰۰۹، همه استان‌های غیر از کبک و نوناووت یک توافقنامه مهاجرتی با دولت فدرال امضا کردند که به آنها اجازه می‌داد PNP خود را راه‌اندازی کنند.

از زمان راه اندازی این روش گزینش مهاجرین، استان های آتلانتیک واستانهای مجاور اقیانوس اطلس از افزایش تعداد مهاجران به مناطق خود بهره مند شده اند.

هر یک از برنامه های استانی حداقل دارای یک جریان مهاجرتی است که با سیستم انتخاب مهاجرت اکسپرس انتری فدرال هماهنگ است. تحت این جریان‌های همسو با اکسپرس اینتری، نامزدهای استانی به عنوان «نامزدهای پیشرفته» شناخته می‌شوند. جریان های پیشرفته PNP برای کاندیدای مهاجرت مفید است زیرا ۶۰۰ امتیاز اضافی سیستم رتبه بندی جامع (CRS) اعطا می کند که به طور موثر دعوت نامه اقامت دائم را از طریق اکسپرس اینتری تضمین می کند.

راه دیگر برای دریافت اقامت دائم از طریق جریان "پایه" است که نیاز به درخواست مستقیم برای جریان PNP دارد. هنگامی که فردی نامزدی استانی را به دست آورد، دولت فدرال درخواست اقامت دائم را بررسی می کند.

در ۱۹۹۹، تنها ۴۷۷ نفر از طریق PNP به کانادا پذیرفته شدند. این در حالیست که در سال ۲۰۲۲، انتظارپذیرش تعداد ۸۳۵۰۰ مهاجرت از طریق برنامه استانی را دارد. این تعداد تا سال ۲۰۲۴ به ۹۳۰۰۰ نفرخواهد رسید. برنامه های منتخبین استانی راه پیشرو برای مهاجرت به کانادا است و برای استان ها و قلمرو ها ضروری است تا بتوانند از کارگران ماهر از سراسر جهان برای تقویت اقتصادشان استقبال کنند.